Głównym celem obróbki powierzchniowej części z metalurgii proszków:
1. Popraw odporność na zużycie
2. Popraw odporność na korozję
3. Popraw wytrzymałość zmęczeniową

Metody obróbki powierzchni stosowane do części z metalurgii proszków można zasadniczo podzielić na pięć następujących kategorii:
1. Powlekanie: Powierzchnię obrabianej części pokrywamy warstwą innych materiałów bez reakcji chemicznej
2. Obróbka chemiczna powierzchni: reakcja chemiczna między powierzchnią obrabianej części a zewnętrznym reagentem
3. Chemiczna obróbka cieplna: inne pierwiastki, takie jak C i N, dyfundują na powierzchnię obrabianej części
4. Obróbka cieplna powierzchni: przemiana fazowa generowana jest przez cykliczną zmianę temperatury, która zmienia mikrostrukturę powierzchni obrabianej części
5. Metoda odkształcenia mechanicznego: w celu wytworzenia mechanicznego odkształcenia na powierzchni obrabianej części, głównie w celu wytworzenia ściskającego naprężenia szczątkowego, przy jednoczesnym zwiększeniu gęstości powierzchni

Ⅰ.Powłoka
Galwanizację można nakładać na części z metalurgii proszków, ale można to przeprowadzić dopiero po wstępnej obróbce części z metalurgii proszków (takiej jak zanurzenie miedzi lub zanurzenie wosku w celu uszczelnienia otworów), aby zapobiec penetracji elektrolitu.Po obróbce galwanicznej zwykle można poprawić odporność części na korozję.Typowymi przykładami są cynkowanie (ponowne wykorzystanie chromianu do pasywacji po cynkowaniu w celu uzyskania błyszczącej czarnej lub wojskowej zieleni) i niklowanie
Niklowanie bezprądowe przewyższa niklowanie elektrolityczne pod pewnymi względami, takimi jak kontrola grubości powłoki i wydajność powlekania.
Metoda cynkowania „na sucho” nie musi być przeprowadzana i nie wymaga uszczelniania.Dzieli się na cynkowanie proszkowe i cynkowanie mechaniczne.
Gdy wymagana jest ochrona antykorozyjna, antykorozyjna, piękny wygląd i izolacja elektryczna, można zastosować malowanie.Metody można dalej podzielić na: powlekanie tworzywem sztucznym, glazurowanie i natryskiwanie metali.

Ⅱ.Chemiczna obróbka powierzchniowa

Obróbka parowa jest najpowszechniejszym ze wszystkich procesów obróbki powierzchni części wykonanych z metalurgii proszków.Obróbka parowa polega na podgrzaniu części do temperatury 530-550°C w atmosferze pary wodnej w celu wytworzenia magnetycznej (Fe3O4) warstwy powierzchniowej.Poprzez utlenianie powierzchni matrycy żelaznej poprawia się odporność na zużycie i właściwości cierne, a części są odporne Odporność na rdzę (dodatkowo wzmocniona przez zanurzenie w oleju) Warstwa tlenku ma grubość około 0,001-0,005 mm i pokrywa całą powierzchnię zewnętrzną i może dyfundować do środka części przez połączone ze sobą pory.Wypełnienie tego poru zwiększa pozorną twardość, poprawiając w ten sposób odporność na zużycie i sprawiając, że ma umiarkowany stopień zagęszczenia.

Fosforanowanie na zimno to reakcja chemiczna w kąpieli solnej, w wyniku której na powierzchni przedmiotu obrabianego powstaje złożony fosforan.Fosforan cynku jest używany do wstępnej obróbki powłok i powłok z tworzyw sztucznych, a fosforan manganu do zastosowań związanych z tarciem.

Niebieszczenie odbywa się poprzez umieszczenie przedmiotu obrabianego w kąpieli chloranu potasu w temperaturze 150°C w wyniku korozji chemicznej.Powierzchnia przedmiotu obrabianego ma ciemnoniebieski kolor.Grubość warstwy niebieszczącej wynosi około 0,001 mm.Po oksydowaniu powierzchnia części jest piękna i ma funkcję antykorozyjną.

Barwienie azotowe wykorzystuje mokry azot jako utleniacz.Podczas procesu chłodzenia przedmiotu obrabianego po spiekaniu w zakresie temperatur 200-550°C tworzy się warstwa tlenku.Kolor utworzonej warstwy tlenku zmienia się wraz z temperaturą obróbki.

Anodowana obróbka antykorozyjna jest stosowana do części na bazie aluminium w celu poprawy ich wyglądu i działania antykorozyjnego.

Obróbkę pasywacyjną stosuje się na częściach ze stali nierdzewnej, głównie w celu utworzenia tlenkowej warstwy ochronnej powierzchni.Tlenki te mogą powstawać przez ogrzewanie lub metodami chemicznymi, to znaczy przez namaczanie roztworem kwasu azotowego lub chloranu sodu.Aby zapobiec zanurzeniu roztworu, chemicznie Metoda wymaga wstępnego zabezpieczenia woskiem.