تف جوشی یک عملیات حرارتی است که به پودر فشرده به منظور ایجاد استحکام و یکپارچگی اعمال می شود.دمای مورد استفاده برای تف جوشی زیر نقطه ذوب جزء اصلی مواد متالورژی پودر است.

پس از تراکم، ذرات پودر همسایه توسط جوش سرد در کنار هم نگه داشته می شوند، که به فشرده "استحکام سبز" کافی برای کارکردن می دهد.در دمای تف جوشی، فرآیندهای انتشار باعث شکل گیری و رشد گردن در این نقاط تماس می شود.

قبل از اینکه این مکانیسم "پخت شدن حالت جامد" انجام شود، دو پیش ساز ضروری وجود دارد:
1. حذف روان کننده پرس با تبخیر و سوزاندن بخارات
2. کاهش اکسیدهای سطحی از ذرات پودر در فشرده.

این مراحل و خود فرآیند پخت به طور کلی در یک کوره منفرد و پیوسته با انتخاب عاقلانه و پهنه بندی جو کوره و با استفاده از مشخصات دمایی مناسب در سراسر کوره به دست می آیند.

سخت شدن سینتر

کوره‌های تف جوشی در دسترس هستند که می‌توانند نرخ‌های خنک‌سازی شتاب‌دهی را در منطقه خنک‌کننده اعمال کنند و درجات موادی ایجاد شده‌اند که می‌توانند با این نرخ‌های خنک‌کننده به ریزساختارهای مارتنزیتی تبدیل شوند.این فرآیند، همراه با یک عملیات حرارتی بعدی، به عنوان سخت شدن تف جوشی شناخته می‌شود، فرآیندی که در سال‌های اخیر ظهور کرده است و وسیله‌ای پیشرو برای افزایش استحکام زینتر شده است.

تف جوشی فاز مایع گذرا

در یک فشرده که فقط حاوی ذرات پودر آهن است، فرآیند تف جوشی حالت جامد باعث ایجاد مقداری انقباض فشرده با رشد گردن های تف جوشی می شود.با این حال، یک روش معمول در مورد مواد PM آهنی، افزودن پودر مس ریز برای ایجاد یک فاز مایع گذرا در طول پخت است.

در دمای تف جوشی، مس ذوب می شود و سپس در ذرات پودر آهن پخش می شود و باعث تورم می شود.با انتخاب دقیق محتوای مس، می توان این تورم را در برابر انقباض طبیعی اسکلت پودر آهن متعادل کرد و ماده ای را تهیه کرد که در حین پخت به هیچ وجه ابعاد آن تغییر نکند.افزودن مس همچنین اثر تقویت کننده محلول جامد مفیدی را ارائه می دهد.

تف جوشی فاز مایع دائمی

برای برخی از مواد، مانند کاربیدهای سیمانی یا فلزات سخت، یک مکانیسم تف جوشی شامل تولید فاز مایع دائمی اعمال می شود.این نوع تف جوشی فاز مایع شامل استفاده از یک افزودنی به پودر است که قبل از فاز ماتریس ذوب می شود و اغلب یک فاز به اصطلاح بایندر ایجاد می کند.فرآیند دارای سه مرحله است:

بازآرایی
همانطور که مایع ذوب می شود، عمل مویرگی مایع را به داخل منافذ می کشد و همچنین باعث می شود که دانه ها در یک آرایش بسته بندی مطلوب تر قرار بگیرند.

محلول - رسوب
در مناطقی که فشار مویرگی زیاد است، اتم‌ها ترجیحاً وارد محلول می‌شوند و سپس در مناطقی با پتانسیل شیمیایی پایین‌تر که ذرات نزدیک یا در تماس نیستند، رسوب می‌کنند.به این عمل مسطح تماسی گفته می شود و سیستم را به روشی شبیه به انتشار مرز دانه در تف جوشی حالت جامد متراکم می کند.رسیدن Ostwald همچنین در جایی اتفاق می‌افتد که ذرات کوچکتر ترجیحاً وارد محلول می‌شوند و روی ذرات بزرگ‌تر رسوب می‌کنند که منجر به چگالش می‌شود.

تراکم نهایی
متراکم شدن شبکه اسکلتی جامد، حرکت مایع از مناطق فشرده به منافذ.برای عملی بودن زینترینگ فاز مایع دائمی، فاز اصلی باید حداقل کمی در فاز مایع محلول باشد و افزودنی "بایندر" باید قبل از هر گونه تف جوشی عمده شبکه ذرات جامد ذوب شود، در غیر این صورت چینش مجدد دانه ها رخ نخواهد داد.